Objawy cukrzycy często bywają niepozorne , to zwykle drobne dolegliwości. Lekceważąc je możemy spowodować wiele groźnych powikłań. Poznaj, jakie są najczęstsze objawy cukrzycy.
Cukrzyca nie jest chorobą, na którą zaczynamy chorować nagle, z dnia na dzień. Objawy cukrzycy pojawiają się stopniowo, jednak my albo je bagatelizujemy, albo wiążemy z innymi dolegliwościami. O tym, czy mamy cukrzycę, będą oczywiście świadczyć wyniki badań zleconych przez lekarza (m.in. badanie poziomu cukru we krwi), ale pierwsze sygnały zwiastujące cukrzycę możemy zaobserwować znaczne wcześniej samodzielnie.
Co może niepokoić szczególnie?
- senność;
- wzmożone pragnienie;
- duży spadek wagi pomimo wzmożonego apetytu;
Jeśli chudniemy, nie głodząc się a wręcz przeciwnie , mamy apetyt i z przyjemnością go zaspokajamy. Jednak spadek wagi może powodować choroba – cukier jest wydalany z moczem, więc organizm zaczyna pobierać potrzebną energię do przemian metabolicznych z zapasów.
Każdy ma gorsze dni – czuje się zmęczony i senny. Gdy dodatkowo obserwujemy nagłe zmiany nastroju, pojawianie się niepokoju lub nawet stanów depresyjnych, często z kołataniem serca i drżeniem rąk, warto sobie zadać pytanie o prawdziwą przyczynę tego stanu.
Latem, to oczywiste, że wszyscy pijemy więcej wody. Ale gdy odczuwamy nieustanne pragnienie zimą, to jest to powód do niepokoju. Pijemy wtedy ogromne ilości płynów (nawet 6-10 l dziennie), a to powoduje wielomocz. Dzieje się tak, bo nerki przestają odfiltrowywać glukozę, gdy jej stężenie we krwi staje się nadmierne (tzw. próg nerkowy) i wydalają ją z moczem, a my znów odczuwamy pragnienie. Wydalanie powyżej 3 l moczu dziennie stanowi problem, którego nie możemy absolutnie lekceważyć.
Z czasem występować może pogorszenie stanu oddechu, który zaczyna przypominać nieco zapachem aceton.
Chory często zapada na liczne infekcje, co jest spowodowane spadkiem odporności; często są to infekcje układu płciowo-moczowego.
Kolejnym z objawów jest pogorszenie wzroku, które często przypisujemy długotrwałej pracy przed komputerem lub czytaniem przy nieodpowiednim świetle. Jednak gdy następuje ono w krótkim czasie, a możliwości oczu zmniejszają się radykalnie , musimy wyciągnąć poważne wnioski. Dodatkowym symptomem będą przekrwione spojówki. Choroba przyspiesza powstawanie zaćmy oraz zwiększa ryzyko jaskry. U diabetyków przypadki ślepoty są aż 25-krotnie częstsze. Niepokojące bywają również częste skurcze łydek.
Czynniki ryzyka:
- Nieprawidłowa masa ciała, zwłaszcza w okolicy brzusznej;
- Obecność krewnego w pierwszej linii, który cierpi na cukrzyce typu 2 zwiększa ryzyko do 30%;
- Wiek – ryzyko zachorowania wzrasta z wiekiem;
- Płeć (kobiety);
- Pochodzenie etniczne (południowa Azja, bliski wschód oraz Afryka-Karaiby);
- Wysoki cholesterol oraz nadciśnienie tętnicze;
- Siedzący tryb życia;
W przeciwieństwie do cukrzycy typu 1, gdzie zachorowalność jest związana z młodym wiekiem (do 35 roku życia), na cukrzycę typu 2 zazwyczaj zapadają osoby powyżej 40-45 roku życia.
W związku ze zmianami cywilizacyjnym w ostatnich latach wzrasta też liczba dzieci, młodzieży oraz osób młodych zapadających na cukrzycę typu 2. Zjawisko to jest bezpośrednio spowodowane epidemia otyłości i brakiem ruchu.
Cukrzyca pociąga za sobą wiele możliwych powikłań.
Oprócz wspomnianych już problemów może także powodować trwałe uszkodzenia nerek oraz zwiększyć ryzyko zawału serca lub udaru mózgu. Cukrzyca może prowadzić do tzw. marskości wrotnej wątroby ze stłuszczeniem. Choroba sprzyja także rozwojowi kamicy żółciowej. Zagraża nam również inwalidztwo wskutek powstania tzw. stopy cukrzycowej wynikającej z niedokrwienia.
Niezależnie od naszego stanu zdrowia istotne jest aby, zacząć obserwować organizm i wykonywać badania kontrolne, by nie dołączyć do grupy chorych!